Nou, de eerste nacht in de trein zit er op. Toen we instapten was het al erg warm in de trein, dat ding heeft geen airco, en slechts enkele raampjes die open kunnen. Het was dus flink benauwd. In onderling overleg hebben we dan ook maar besloten de deur van de coupe open te laten. Nadeel was wel dat het iets lawaaieriger was. Ook kreeg onze scandinavische band blijkbaar zo tegen middernacht veel inspiratie, dat proces is blijkbaar niet tijdgebonden, maar vermoedelijk heeft het wel een relatie met de hoeveelheid genuttigde wodka. Het cliché van de wodka drinkende rus houden ze in deze trein trouwens goed in ere. Maar ook de toeristen laten zich hierin niet onbetuigd. Een van onze provodnitsa's was er maar druk mee om alles rustig te krijgen. We hebben per wagon een provodnitsa, een dame die alles regelt in de wagon, de samowaar bijhoudt, en de toiletten reinigt. De onze is een stuk chagrijn van jewelste, ik heb haar nog niet zien lachen. Met een kwaad gezicht demonstreerde ze de werking van de kraan toen ik haar daar om vroeg. Ze is blijkbaar nog van de oude sovjetgarde.
Om de twee uur stopt de trein voor 1 tot 30 minuten. Zo hebben we tegen half tien ons ontbijt bij elkaar gescharreld op het perron van Balezino, en tegen 14:00 uur een iets langere stop gemaakt in de stad Perm. Het landschap waar we doorheen glijden veranderd nauwelijks, veel berkebomen, kleine dorpjes en af en toe een rivier.
Tegen vijf uur zijn we een kop soep gaan halen in het restauratierijtuig. Uiteraard kwamen we nogal wat bekenden tegen, en bleven we plakken totdat we stopten in Jekaterinenburg. Nog snel even iets te eten gehaald, en toen we terugkwamen bleek onze Rus ingeruild te zijn voor een jonge Russin. En een zwijgend lezende voor een zwijgend whatsappende.....count your blessings.
In onze rijtuig zit Sjoerd, Sjoerd is een talenwonder, hij is nu een week in rusland, en heeft het schrift en de taal al aardig onder de knie, evenals enige Russinnen, want daar leert hij het Russisch van. Nu heeft Sjoerd een probleempje, van een Frans stel heeft de vrouwelijke helft zich aan hem vastgeklampt, hij is de enige die redelijk frans spreekt, ondanks dat we ook enkele Vlamingen aan boord hebben. Aan haar man heeft ze niet veel, die zegt alleen No en Oui, en herhaalt haar woorden. Sjoerd doet nu zijn best haar te ontwijken. Wij hebben veel contact met de scandinavische bandleden en hun filmploeg, we hebben ongeveer hetzelfde tempo van drinken, dat schept een band. Vincent en Rob, onze andere coupégenoot zitten in de avond regelmatig een coupe verderop, daar slaapt een Belgisch stel en Nouchka, met haar zaten we in het eerste hotel in Moskou.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten