Voordat de grote reis begint nog even naar Vladimir's feestje

Na onze drukke zondag hadden Vincent en ik besloten het op maandag het er van te nemen. Om 12 uur was ons vertrek gepland naar het station van waaruit de TME zou vertrekken. We vonden het wel jammer dat we de parade, ter ere van de dag van de overwinning, zouden moeten missen. Maar omdat we vroeg wakker waren, en het ontbijt zonder rij kon worden afgewerkt besloten we om negen uur toch de metro in te duiken richting Rode Plein. We hadden wel al verwacht dat het druk zou zijn, maar zo druk als het was hadden we niet verwacht. De mensen stonden 20 rijen dik te wachten op wat ging komen. We vonden een stalen paal met dwarsverbinding die wij maar in beslag namen. Toen de optocht arriveerde ging Vincent op de paal staan zodat hij een goed overzicht had, en ik hield hem in evenwicht. Zo hebben we veel foto's en filmpjes gemaakt. Helaas moesten we voor het einde van de parade weer vertrekken, voordeel was wel dat het in de metro erg rustig was. We waren beiden aardig onder de indruk van het enthousiasme tijdens de Parade. Het nationalisme viert hoogtij in Rusland

We waren mooi op tijd terug in het hotel, enkele minuten later vertrokken we naar het station, met gids Dimitri. Aparte gast die Dimitri, als zijn humor kenmerkend is voor de Russen, dan gaan we nog een leuke tijd tegemoet. De incheckprocedure voor de trein verliep vrij vlot, binnen een kwartier konden we ons in onze coupe installeren, Vincent het bovenste bed, ik het onderste. Rob, ook een nederlander bezet aan de andere kant het bovenste bed, een Rus het bed daaronder, hij reist slechts één dag mee. Rob kennen we al, hij zat in ons hotel, en in de groep op zondag. De hele coupe bestaat voornamelijk uit belgen, nederlanders en enkele russen. Heel leuk is dat er een scandinavische band is met een filmploeg. De bedoeling is dat de filmploeg een documentaire maakt over het proces van een album maken in deze trein. Hiervoor zijn ze druk aan het filmen. Nu maar hopen dat het een hit wordt. We hadden nog een leuke ontmoeting met een engelsman, een programmeur die al enkele jaren onderweg was, maar een "regular job" zei te hebben. Het enige dat hij beslist nodig was was een internetverbinding. We zijn wezen eten in het restauratierijtuig, samen met een stel uit Zeeland, ook uit ons eerste hotel. Er was ook een grote groep jonge kinderen aanwezig, de begeleider vertelde dat het een rugbyteam was, ze waren weer onderweg naar huis naar Krasnoyarsk, na een tournooi waar ze tweede waren geworden. Drie dagen en nachten in de trein heen, en drie dagen en nachten weer terug. Naast hem stond een grote waterfles, halfvol. Met een knipoog bood hij ons wat "special water" aan, prima spul. Toen we terugkwamen bleven we in de gang even napraten met een russische jongen die net terugkeerde van een trip in de Himalaya. Waarschijnlijk ging het wat te luid, uit een andere coupe schoot plotseling een kwade rus, die dreigde met de politie als we nog doorpraatten. De russische mensen zijn over het algemeen heel vriendelijk, deze is dus echt de uitzondering die de regel bevestigd. De Rus in onze coupe is ook heel vriendelijk, heeft in diverse latijns-amerikaanse landen op de russische ambassade gewerkt, gezien zijn postuur durf ik wel te raden in welke functie dat was. Hij is geboren in Siberië, en gaat op familiebezoek. Hij spreekt naast het Russisch ook uitstekend Spaans, en een klein beetje engels. Het reizen in zo'n trein is heel relaxed, regelmatig zitten we bij andere reizigers in de coupe om een praatje te maken. Het valt me op dat er best veel russen zijn die het engels uitstekend beheersen. zo af en toe stopt de trein gedurende kortere of langere tijd.

De foto's doe ik nu via facebook, het blog verwerkt slecht foto's vanaf een iphone of een ipad.