Tweede dag Terelj NP

We worden vroeg wakker, onze gastheer steekt in de ochtend onze kachel opnieuw aan. Het wordt weer heerlijk warm in de ger, en we slapen weer in.

Om kwart voor negen moeten we er beslist uit, want om negen uur is het ontbijt. Na het ontbijt krijgen we de tickets voor het laatste spoortraject van Ulaanbaatar naar Beijing. We controleren even goed de tickets, wijs geworden van ervaringen van anderen. Na het ontbijt maken we ons gereed om op paarden de omgeving te gaan verkennen. Tegen elf uur verschijnt er een man met het benodigde aantal paarden. Ik ben benieuwd hoe Vincent het er vanaf zal brengen, hij heeft nog nooit paard gereden. In mijn jeugd waren er altijd paarden, ik heb tot mijn 18e paard gereden. Een voor een klimmen we op de paardjes. Ze zijn niet al te groot. Een van de paarden weet te ontsnappen op het moment dat haar hoofdstel wordt gewisseld. Met behulp van nog twee min of meer ervaren ruiters weet onze gids het dier het hoofdstel weer aan te doen.

We proberen er wat gang in te krijgen, maar met name het paard van Vincent wil niet eeg vooruit. Ook die van mij lijkt er weinig zin in te hebben......totdat twee paarden wat verder vooruit komen. Ik geef haar de sporen, en de draf veranderd in galop. In vliegende vaart ga ik de beide voorste voorbij, en ik besluit dat het zo mooi genoeg is geweest, mijn paard vind van niet, het gaat harder en harder. Ik besluit vol in de ankers te gaan, en uiteindelijk stopt ze. Ik wacht op de anderen, en de gids gespt een lijn aan mijn paard. Hij vond het te hard gaan, en uit zijn woorden begrijp ik dat dit het paard is waarmee hij de Nadam, de jaarlijkse wedstrijd in Mongolië rijdt, er zit dus genoeg snelheid in het beestje, maar dat had ik al gemerkt. Vanaf nu loop ik aan de leiband, balen. Op de terugweg echter wil het paard van Vincent niet verder, en moet hij die gaan halen. Ik kan ik me weer even voluit uitleven. Wat mij betreft had dit de hele middag wel gemogen. Bij terugkomst krijgen we de lunch en de vrije middag besluiten we te gebruiken voor een wandeling naar een bergtop in de buurt. We treffen de voorbereidingen en gaan op pad. Dwars over velden, door een beekje, en een woud wordt het steiler en steiler. Ook wordt het terrein steeds ruiger, op een gegeven moment besluit ik dat het wel goed is geweest, Vincent loopt nog even door naar de top, en gezamenlijk dalen we weer af.

Bij terugkomst trakteren we ons op een biertje, en even later zijn we op weg naar een nomadenfamilie die nog heel traditioneel woont. Ik voel me erg opgelaten in hun ger, bijna als een indringer. De vrouw is allerhartelijkst, het kind leuk, de man is meer geïnteresseerd in de sumo worstelpartij die op de tv aan de gang is. Ik ben blij dat we weer vertrekken.

Na het diner blijven we nog even plakken, het is de laatste avond in Terelj NP, en deze dagen zijn ons goed bevallen. En daarin zijn we niet de enigen, en omdat ook mongools bier uitstekend smaakt, wordt het laat.