Listvyanke, here we come....

Vandaag verlaten we de trein waar we inmiddels vier dagen in hebben doorgebracht. Omdat gedurende de gehele reis de Moskou tijd geldt klinkt de tijd van 03:47 akelig vroeg. Dat valt mee, want voor lokale tijd is het dan al bijna 8 uur. De provodnitsa wekt voor alle zekerheid iedereen die in Irkutsk moet uitstappen, dat doet ze trouwens voor elke uitstapplaats, wel zo handig. Ze treft nu echter louter wakkere reizigers aan, met uitzondering van de scandinaviërs. Die wekken wij drie kwartier voor aankomst, ze moeten zich nog haasten.

In Irkutsk staat Anna ons op te wachten, zij begeleidt ons van Itkutsk naar Listvyanka aan het Baikal meer. Er staat een kleine bus gereed, en na het inladen van de bagage gaan we op pad. We hebben geluk volgens Anna, er is even nergens file. De chauffeur heet Iwan, ik doop hem na twee stevige verkeersovertredingen om naar Iwan de Verschrikkelijke. Hij probeert ons ook nog te laten verongelukken door al rijdende zijn op de grond gevallen sleutels te gaan zoeken. We belanden naast de weg, maar het loopt gelukkig goed af. Anna gaat ondertussen rustig door met haar verhaal over de weg waarop we rijden. Deze is in 9 maanden aangelegd omdat Chroetsjov Eisenhower wilde ontvangen aan het Baikal meer. Echter net voor het geplande bezoek schoten de russen de U2 van Gary Powers uit de lucht, het bezoek werd afgezegd..... Inmiddels wordt er een nieuwe weg aangelegd, daar doen ze nu ruim vier jaar over, het zijn hier in de winter barre tijden. We worden afgezet samen met nog twee stellen in een prima hotel, de rest wordt in een Guesthouse afgezet. Het eerste wat we doen is in het hotel een ontbijt nemen, en nadat we in onze kamers kunnen nemen we een douche. Er wordt op de deur geklopt, en een van de stellen vraagt ons of we meegaan voor een wandeling. Even later zijn we op pad en eindigen bij het Baikal museum. Een heel leuk en divers museum, waar we een virtuele duik naar 1.600 meter maken in een duikboot, achter een microscoop hele kleine kreeftjes en kristalletjes bekijken en de Baikal rob zijn rondjes door zijn wel erg kleine bassin zien trekken. Dat vinden we wel een beetje zielig.

Na het museum bezoeken we nog een uitzichtpunt. De andere twee stellen wandelen nog wat verder, wij gaan terug richting het hotel om onderweg in een heerlijk restaurant te belanden. Daar eten we omul met kaas en granberries en flensjes met honing. Net als we zijn uitgegeten vallen Robert en Marijke binnen, de belgische neef en nicht, die ook in de trein zaten. Er zitten trouwens veel mensen in het dorp die we kennen uit de trein, Sjoerd, Nouchka en Rob zijn er ook. We nemen nog een pint, en gaan dan via een rondje door het dorp terug naar het hotel, waar we als een blok in slaap vallen.