Terug naar huis.

Al voor de wekker van 6 uur ben ik wakker, dat heb ik altijd op de dag van vertrek. We douchen ons, en ruimen de kamer op. Twee zakken met oude kleren blijven achter. We zijn de eersten bij het ontbijt. We moeten wat haast maken, we hebben 25 minuten. Mooi op tijd staan we in de lobby, we kunnen onze backpacs en rolkoffers gelijk in het busje zetten. Julia, onze gids gedurende de eerste dag in Beijing, en de chauffeur die ons naar de Muur bracht brengen ons nu naar het vliegveld. Geen sinecure met zoveel verkeer, en midden in de spits. Julia gaat mee tot aan de douane. We gaan net zo snel door de douane dan toen we vertrokken bij Schiphol. Een drie kwartier na aankomst zitten we bij Starbucks aan de koffie, ruim voor boardingtime zijn we bij de gate. Vincent en ik zitten midden in de Boeing 747, het is de eerste keer dat we met zo'n toestel meegaan. Het zit niet helemaal vol zodat we vier stoelen voor ons tweeën hebben. We beginnen met een half uur vertraging, file op de startbaan. Dan gaan we de lucht in.

Na een uur zien we het Baikal meer aan de rechterzijde van het vliegtuig voorbijkomen. Rare gewaarwording, twee weken geleden stonden we daar aan de oever, we zien duidelijk de besneeuwde bergtoppen rond het meer. De route die we vliegen wordt daarna noordelijker dan dat we met de trein hebben afgelegd. We kruisen de route bij Novosibirsk, de stad van het jonge rugby-team bij ons in de trein. Inmiddels worden we door het KLM personeel in de watten gelegd. Hapje hier, drankje daar, een complete smakelijke maaltijd, een stewardess luistert geïnteresseerd naar onze belevenissen. Ze verteld over haar werkschema, in drie weken zo ongeveer 5 keer de wereld rond pffff. Vincent heeft inmiddels een cursus Russisch opgestart, je moet tenslotte die tien uur in het toestel nuttig doorbrengen. Ik besluit maar eens wat films te zien, maar val halverwege Pulp Fiction in slaap. Er is een Chinese sportploeg aan boord, we weten alleen niet van welke sport. Na een paar uur gaan de lichten op gedimd, en worden de luiken voor de ramen zo veel mogelijk gesloten. We vliegen met de zon mee, en halen zo geregeld weer een uur in die we een paar weken geleden in de trein hebben verloren. Zo is het slechts vier uur later als we landen, in werkelijkheid echter 10 uur. In recordtijd van een half uur zijn we uitgestapt, hebben we de ruimbagage en zijn we door de douane. We willen de trein instappen als we ons realiseren dat we daar nog niet hebben ingecheckt. Vincent vliegt omhoog en weer naar beneden over de roltrap in 20 seconden terwijl ik de bagage in de trein gooi. We stappen in en 5 seconden later gaat de trein al weg. We zoeken contact met Hilda, die zal ons om half zes uit Heerenveen halen. Ze heeft een paar bordjes gemaakt met "Welkom Thuis" er op.

We sluiten de reis in een Pizzeria in Heerenveen af. Net na zevenen zijn we in Beetsterzwaag, de tassen gaan over de kop. De pakken gekeurd en in orde bevonden. Joke komt Vincent halen, om negen uur nemen we afscheid. Ik maakt dan nog even dit deel van het blog af. De komende dagen zal ik de ontbrekende foto's nog plaatsen. Uiteraard zal het blog ook een eind hebben, dit weekend nog maar even over denken, met behulp van het wonderwater uit Rusland, Mongolië en China.