Afgelopen nacht voortreffelijk geslapen, we hebben de oordopjes nog niet nodig gehad. Om zeven uur Moskoutijd opgestaan, en ons gewassen en geschoren. Het weer is omgeslagen, het is bewolkt, druilerig en behoorlijk fris. Tegen 8 uur stopten we op het station van Ishim, tot mijn verbazing werd daar net een vrachtwagen van Portena Heerenveen geladen, het zal wel een oude zijn die hierheen is verkocht.
Inmiddels hebben we Europa verlaten, en zijn we in Azië aanbeland. Voor ons de eerste keer buiten Europa. Het begint er op te lijken dat we Drs. P gaan overtreffen, om 12 uur stoppen we in Omsk, en we hebben nog geen wolf gezien. Helaas regende het flink in Omsk, precies op het moment dat we er stopten. De temperatuur haalde ook beslist geen 10 graden. De stop duurde 10 minuten, maar ik had het na 2 minuten buiten wel al gezien. Kompleet zinloze missie van Drs. P om zijn gezin daar aan op te offeren. Op weg naar Barabinsk zien we langzaam het landschap veranderen, minder berkebomen, steeds meer moeras en grasvlakten, de uitzichten worden wijdser. Vanmorgen werd de coupé van de scandinavische band door drie agenten doorzocht. Blijkbaar vonden ze niets, in Omsk gingen ze weer van de trein. Het weer is zo langzaam aan ook weer iets vriendelijker geworden, de natte sneeuw is weg, de zon schijnt zo af toe. In Barabinsk is goed te merken dat we oostelijker komen, we zijn nu vanaf Moskou dan ook al ruim 3.000 km onderweg. Als we stoppen op het station staan de handelaren in bont en etenswaren ons al op te wachten. Naast de gebruikelijke deeg- en vleesproducten wordt er hier ook nog gedroogde vis aangeboden. We stoppen hier een half uurtje en Vincent en Rob sprinten naar de supermarkt om wat gezondere inkopen te doen. Enkele ogenblikken later start er een trein richting Moskou, het is een goederentrein, en het duurt ruim 10 minuten voordat de laatste wagon voorbij komt, je zult vlak voor vertrek maar net aan de andere kant staan. Terug in de trein maken we gelijk enkele sinaasappels soldaat.
We raken zo langzamerhand in tijd iets gedesoriënteerd, het feit dat in de trein de Moskou tijd telt, en buiten de lokale tijd geeft enige verwarring. Het is een vreemd gevoel om op deze tijd van het jaar de zon om half zes onder zien te gaan. Voor de lokalen is het dan al half tien. Met asfaltwegen is het nu wel gedaan, het zijn enkel gravel- en zandwegen. In de moerasgebieden staan de huizen gewoon in het water, de auto staat er op een verhoging naast. Heel veel huizen hebben hier een celeste groene kleur, de fabriekskleur van het fietsmerk Bianchi. Zo af en toe passeren we wat enorme landbouwgebieden, hoofdzakelijk landbouw, maar we hebben ook al koeien en schapen gezien.
Voor het eerst valt me nu ook de totale duisternis op, soms even kort onderbroken door een enkel lichtje uit een huis in een dorpje, maar er gaan uren voorbij zonder dat er een lichtje te bekennen is.......absolute desolation, een nummer van Cuby schiet door me heen. We zijn hier trouwens wel erg muzikaal bezig, onder leiding van een belgisch koppel, neef en nicht die samen op pad zijn, worden enkele Nederlandstalige nummers van o.a. Clouseau ten gehore gebracht. Het speciale water bevordert blijkbaar ook de zangkwaliteiten. Tegen 20:00 uur stopten we in Novosibirsk, een vrij grote plaats, we hadden daar 45 minuten de tijd. Tijd genoeg om een shoarma te scoren, en Vincent kwam nog met kippenpoten aanzetten. Om een idee van de prijzen te geven, die dikke shoarma kostte 80 eurocent. Na nog even een groepsfoto te hebben gemaakt zijn we weer ingestapt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten