Richting Bejing

Vanmorgen werden we gewekt door het geluid van waterdruppels, helaas niet van buiten, maar in onze kamer. De verwarming bleek te lekken, en flink ook. Ik naar de receptie om dat te melden. Tot mijn verbijstering zag ik de receptioniste van gisteren onder een deken op een bank in de hal slapen. Ze schrok wakker toen ze mij hoorde, ze slaapt dus gewoon op haar werk. In nederland is dat niet voor te stellen. Ik informeerde haar, en een kwartiertje later stond er een monteur met een bahco de zaak te repareren. We waren dus al vroeg wakker, maar dat was geen probleem we werden ook al om half acht opgehaald omdat we een uur later met de trein richting Beijing zouden gaan. Het inchecken ging erg snel, onze coupégenoten, hoe kan het ook anders, zijn twee jonge nederlandse backpackers. De wagon is een mix van chinees, spaans, belgisch en nederlands. Het landschap veranderd weer langzaam, om 10 uur zien we de eerste kamelen. We naderen de Gobi woestijn. Om 11 uur is het buiten dor, droog en vlak. Veel reizigers staan in het gangpad naar buiten te kijken en praten wat met elkaar. De chinezen zijn met hele gezinnen, van amper een half jaar oud tot over de zeventig. Ze zijn vrij rumoerig.

Tegen 1 uur in de middag zitten we een flink eind in de Gobi woestijn. Niemand staat meer in het gangpad, het is heet in de coupé's. Links en rechts zien we zandstormen. De temperatuur stijgt flink, de airco maakt overuren.

Tegen kwart voor vier stoppen we in Sain-shanda een kleine pleisterplaats in de woestijn. We besluiten ons laatste Mongools geld aan twee ijsjes uit te geven op het snikhete station. Het zal er ongeveer tegen de veertig graden zijn.

We staan er ongeveer een half uur stil, de watertanks van de wagons worden er gevuld. Daarna gaat het weer verder, af en toe moeten we even stoppen voor een rood sein, en wachten totdat de trein van de andere kant voorbij is. De Chinese kinderen in de trein spelen in het gangpad, het lijkt me een hele opgave, ze moeten nog een dag in de trein zitten. De woestijn wordt droger en droger, we zien steeds meer kadavers van dieren die de grote droogte van de afgelopen tijd niet hebben overleefd. Af en toe een eenzame kameel.

Tegen het einde van de dag wordt het gezellig in de coupé, sjoerd en rob komen er bij zitten. Ze hebben een zware nacht gehad, eigenlijk geen nacht. Sjoerd heeft plotseling drie mongoolse telefoonnummers in zijn telefoon, maar heeft geen idee wie het zijn. De sterke verhalen vliegen over tafel. Om zes uur arriveren we aan de mongoolse grens, hier zullen we twee uur moeten wachten om alle formaliteiten af te handelen. Exact na twee uur zet de trein zich weer in beweging, op naar de Chinese grens om daar de formaliteiten af te handelen en het onderstel van de trein te wisselen zodat het geschikt is voor het Chinese spoor.

Het controleren van de paspoorten en visa gaat best wel snel, het wisselen van de wielen wat langzamer. Net als ik mijn bed opmaak zie ik dat onze wagon in de lucht hangt. Ons onderstel wordt vervangen, 15 minuten later staan we weer op de grond, ditmaal op het nieuwe onderstel. Ik heb bereik, en chat wat met Hilda, die komt net thuis. Tegen half een is het allemaal klaar na een enorme klap door de trein waarbij nogal wat bekers met inhoud omgaan. De trein zet zich in beweging richting Bejing.